Research Information System
Dosya, no.42, pp.5-18, 2019 (Peer-Reviewed Journal)
In this text I intend to define mapping as a performance and emphasize the changeability of our relationship
to place while we are making and reading maps. I do not regard mapping as a depictive or informative
representation. Each mapping becomes a re-production of place through the changing relationship
of the map maker to objects, places and other subjects, with time and ways of making. Each reading of
a mapping, that which is a performance, may result in new productions of place. Each subheading here
consists of a unique gathering, consequently includes a new definition of mapping. This changeable
situation, which I call performativity of mapping, under each subheading of “performative” helps me to
present alternative ways of doing architecture. The relationship between every couple of the headings of
“mapping” and “performative” is flexible and changeable as the relationship between mapping and architectural
practice.With this text, I present my research on an architectural education that aims for a practice
alternative to the traditionally unifying, suppressive and objectivizing masculine architectural practice. I
would like to discuss mapping, which is intended to be included in architectural education in an uncritical
way, beyond being a form of traditional analysis. Here, I open up the underlying thoughts of the works I
propose in the architectural design studio and elective courses I tutor in ITU Faculty of Architecture and I
read the produced responses by the students for further research fields.
Bu yazıda haritalamayı bir performans olarak tanımlayarak, onun aracılığıyla hem yaparken hem de okurken
yer ile kurduğumuz ilişkinin değişkenliğine vurgu yapmaya çalışıyorum. Haritalamayı betimleyici
veya bilgi verici bir temsil olarak görmüyorum. Haritalayan kişinin zamana ve yapma biçimine bağlı
olarak nesneler, yerler ve diğer özneler ile kurduğu ilişkilerin değişmesiyle her haritalama eylemi yerin
yeni bir üretimi oluyor. Bir haritalamanın her okuması ise bir performans olduğundan farklı yeni yer üretimlerine
yol açabiliyor. Buradaki her haritalama başlığı özgün bir biraraya gelişi ve dolayısıyla yeni bir
haritalama tanımını içeriyor. Haritalamanın performatifliği olarak tanımladığım bu değişken durum, her
“performatif” başlığı altında yeni alternatif mimarlık üretim biçimlerini ortaya koymama aracılık ediyor.
Her bir “haritalama” ve “performatif” başlık çiftinin arasındaki etkileşim haritalamanın mimarlık üretimi
ile arasındaki ilişki gibi esnek ve değişken. Bu yazıyla geleneksel olarak tekleştirici, çeşitliliği bastırıcı ve
nesneleştirici eril mimarlık üretimine alternatif bir üretim peşinde olan mimarlık eğitimi araştırmamı sunuyorum.
Son yıllarda mimarlık eğitimi ve üretimine eleştirel olmayan bir biçimde dahil edilmek istenen
haritalamayı, geleneksel analizin bir biçimi olmanın ötesinde tartışmayı istiyorum. Burada, İTÜ Mimarlık
Fakültesi’nde yürütmekte olduğum seçmeli dersler ve mimari tasarım stüdyosunda önerdiğim çalışmaların
düşünce altyapısını açıyor ve olası yeni araştırma alanları için lisans öğrencilerinin ürettiği cevapları
okuyorum.